Na podstawie utworu "Stonehenge" by Ylvis
Wakacje w Anglii z reguły przywołują na myśl plejadę wyświechtanych i stereotypowych obrazów: czerwone double-deckery, pokryte strzechą chatki i wiejskie puby, podejrzanie blada herbata, ekscentryczni arystokraci z zakręconym wąsikiem, chłopcy w okularach z czarodziejskimi różdżkami, szarobure niebo, chmury i sto odmian deszczu. Jednakże turyści bywają zaskoczeni faktem, iż parasole zaskakująco często pozostają złożone, indyjskie i chińskie restauracje przyćmiewają szyldy „Fish and chips”, a co niektórzy natywni mieszkańcy Wysp Brytyjskich wypowiadają na głos słowo „Voldemort”. Podobnie mają się sprawy z atrakcjami turystycznymi, które wcale nie muszą być sztampowe i nie ograniczają się zaledwie do Londynu. Poniżej pokrótce przedstawię kilka miejsc w Wielkiej Brytanii definitywnie wartych zwiedzenia:
HADRIAN'S WALL
Mur Hadriana został zbudowany przez Rzymian – a konkretnie przez cesarza (surprise, surprise) Hadriana – by chronić rzymską kolonię o nazwie Brytania przed najazdami plemion zamieszkujących obecne tereny Szkocji. Mur miał długość 73 mil (czyli około 117 kilometrów) i ciągnął się od Morza Irlandzkiego do Morza Północnego. Budowa owej konstrukcji rozpoczęła się w roku 122 naszej ery i po 6 latach była na dobrą sprawę ukończona. Zatem w czasach antycznych gołymi rękoma szybciej budowano mury obronne niż dziś polskie autostrady. Ale wracając do tematu – obecnie jedynie fragmenty konstrukcji są widoczne, lecz zapaleni spacerowicze mogą pokusić się o wyprawę szlakiem wzdłuż niegdysiejszego Muru Hadriana.
WARWICK CASTLE
Ten imponujący zamek z początku był konstrukcją drewnianą, zbudowaną na rozkaz Williama Zdobywcy w 1068 r., a dopiero w XII w. podczas przebudowy zastąpiono drewno kamieniem. Podczas Wojny Stuletniej wzmocniono fasadę wychodzącą na miasto. Fortyfikacja ta uznawana jest za jeden z najbardziej rozpoznawanych przykładów czternastowiecznej architektury obronnej. W 2001 Warwick Castle został wpisany na elitarną listę o wiele mówiącej nazwie: Top 10 historic houses and monuments in England.
LAKE DISTRICT
Położona w północno-zachodniej części Anglii (w hrabstwie Cumbria) Kraina Jezior jest największym brytyjskim parkiem narodowym. Malownicza mozaika jezior, łagodne wzgórza i doliny zostały wyrzeźbione przez cofający się lodowiec i do dziś zachwycają swym pięknem. To idealny wybór dla spacerowiczów – co roku 14 milionów entuzjastów przebierania nogami odwiedza Krainę Jezior, by łazić tam i siam, ciesząc się okolicznościami przyrody.
DURHAM CATHEDRAL
Katedra w położonym w północno-wschodniej Anglii mieście Durham jest największym i najbardziej majestatycznym przykładem architektury normańskiej na terenie Wysp Brytyjskich, a nawet – jak twierdzą niektórzy – w caluśkiej Europie. Wypada w tym miejscu dodać, iż ów monumentalna konstrukcja cieszy się dobrą sławą nie tylko ze względów architektonicznych, lecz również z racji na uroki otaczającego krajobrazu. Budowę katedry rozpoczęto 12 sierpnia 1093 r. Od tamtego pamiętnego dnia miało miejsce wiele rekonstrukcji, lecz większość budynku wierna jest swym normańskim korzeniom. W ogólnokrajowej ankiecie BBC w 2001 r. katedra w Durham dorobiła się tytułu England’s best-loved building.
YORK MINSTER
Dominująca nad dachami chatek i okolicznym krajobrazem katedra York Minster to jedna z najbardziej monumentalnych katedr gotyckich w północnej Europie (często porównywana do katedry w Kolonii). Ów prawdziwie gargantuiczny i imponujący budynek jest swoistą ilustracją kolejnych etapów rozwoju architektury gotyckiej w Anglii. Konstrukcję rozpoczęto około roku 1230, zakończono zaś w roku 1472. Wewnątrz katedry znajduje się największy na świecie witraż średniowieczny - Great East Window.
STONEHENGE
Stonehenge to prawdziwa ikona tajemnicy, prehistorycznych plemion, zagadek historii i magicznej symboliki. Ten kamienny krąg został zbudowany w roku 2500 p.n.e. przez cywilizację, która nie pozostawiła po sobie żadnych śladów wskazujących na przeznaczenie konstrukcji, przez co archeologowie mogą jedynie spekulować i snuć domysły. O Stonehenge można pisać bez końca, można tak głęboko pogrążyć się w myślach, tak dalece teoretyzować, że… Ech, co ja Wam będę pisał. Posłuchajcie, a przekonacie się sami, jak łatwo stracić głowę, myśląc o Stonehenge:
Comments